บทที่ ๑๗ - เป็นที่รัก : ดั่งพรหมอหิตา
“อ่อนโยนกับเล็กได้ไหมครับ”ใบหน้านวลเคลื่อนเข้าใกล้ในหน้าคมสัน ริมฝีปากอิ่มจูบลงที่ปลายคางที่มีหนวดรำไร และลากขึ้นไปบดเบียดริมฝีปากหนาแช่ค้างไว้เพราะคิดไม่ออกว่าต้องทำอย่างไรต่อ
คนพี่ที่คราแรงตกใจในการกระทำของน้องยังคงนั่งนิ่งอยากรู้ว่าคนตัวเล็กจะทำอย่างไรต่อ ผ่านไปราวสิบวินาทีปากของทั้งสองประกบกันไม่ขยับเขยื้อนหรือผละออก
“อะ”จักรินทร์ยกยิ้มบาง งับริมฝีปากล่างหนึ่งทีเป็นการนำทางให้เด็กน้อยหลงป่าทำให้คุณชายเล็กเผลอร้องออกมา เด็กหัวกะทิของรุ่นเรียนรู้เร็ว ขยับปากของตัวเองบดเบียดและขบเม้นริมฝีปากหนาสลับบนล่างจนคนพี่ส่งเสียงฮึมฮัมคุณชายเล็กยิ้มเผล่ผละออกดูผลงานของตัวเอง
“ไปเอาความกล้ามาจากกัน ฮึ”ร่างหนาหัวเราะในลำคอ “น้องต้องการจริง ๆ ใช่ไหมครับ”
“...”คนตัวเล็กพยักหน้าถี่ทั้งที่หน้าขึ้นสีแดงจนถึงลำคอ “เล็กเต็มใจ”
“ขอบคุณครับ”จักรินทร์ส่งยิ้มหวานหยด พ่อเสือที่หลับใหลมายาวนานหลายเดือนถูกปลุกให้ออกมาคำราม ความกระหายใคร่ส่งผ่านรสจุมพิตเรียวลิ้นหนาละเลียดชิมตามรอยแยกของปากอิ่มเป็นการขออนุญาตเข้าไปชิมน้ำหวานภายใน ลิ้นร้อนดูดดึงตวัดเกี่ยวและมันพุ่งพล่านมากขึ้นเมื่อเด็กหัวดีตอบรับสลับสู้กับเขาอย่างไม่ยอมกัน
มือหนาปลดเปลื้องอาภรณ์ท่อนบนทุกเม็ดของน้องขณะกำลังหยอกเย้าใบหูบาง ลิ้นสากแหย่รูและขบติ่งหูทำเอาคนตัวเล็กขนลุกซู่ส่งเสียงน่าอายออกมา
“อือ...”สาบเสื้อถูกแหวกออกตกลงมากองตรงข้อศอกคนดีเพราะคนพี่เอาแต่สูดดมและเลียลำคอขาว กลิ่นหอมยั่วยวนของดอกแก้วเจ้าจอมเหมือนดังสุราที่ไม่ว่าจะดื่มไปเท่าไหร่ก็มาเพียงพอพาให้หลงใหลและมัวเมาจนเกือบขาดสติ
สัมผัสวาบหวานที่เกิดจากลิ้นร้อนของคนพี่ละเลงรัวเลียรอบฐานของอกและดูดยอดอกสีหวาน มือที่ว่างไล่ขึ้นมาบีบนวดและคลึงอกอีกข้างอย่างชำนาญ หน้าอกที่นูนมากขึ้นตั้งแต่ตั้งท้องต่างเด้งสู้ปากและสู้มือ ร่างบางแอ่นโค้งรับสัมผัสเชิดใบหน้าจิ้มลิ้มที่ยามนี้ขึ้นสีแดงจากแรงปรารถนา
“ฮือ พี่จักร”คุณชายเล็กเลื่อนมือที่วางอยู่บนไหล่แข็งขึ้นสอดตามเส้นผมหนาและขยุ้มเมื่อยอดอกถูกขบเม้ม จักรินทร์ค่อย ๆ ดันในร่างบางนอนราบไปกับพื้นเตียงผละออกมามองหน้าคนดี
“ดีไหมครับ”คนตัวเล็กตอบรับพร้อมผงกหัว ปลายนิ้วโป้งเอื้อมไปปาดหยาดน้ำใสที่ไหลจากดวงตาเรียวรี ยกยิ้มดีใจที่น้องรู้สึกดีกับสัมผัสที่เขามอบให้ “ต่อนะครับ”
ร่างหนาเลื่อนกายลงมาจนใบหน้าขนานกับหน้าท้องเปล่งนูนฝ่ามือและนิ้วทั้งสิบลูบไล้ผิวเนื้อนุ่ม กดจูบเบา ๆ ล่างขอบสะดือ “ถ้าปะป๊ากับหม่าม้าเสียงดังเกินไปไม่ต้องตกใจนะครับน้องกานต์ ปะป๊าหม่าม้าไม่ได้ทะเลาะกันแต่กำลังมอบความสุขให้กันอยู่นะครับ”
เพี้ยะ! มือบางตีเข้าที่ต้นแขนหนาของคนพี่ “พูดอะไรกับลูกอย่างนั้นครับ”
“ฮ่า ๆ หม่าม้าตีปะป๊าด้วย”ฟ้องลูกนิดหน่อยพอเป็นพิธี
คุณชายเล็กเบนหน้าตีนึกอยากจะตีอีกสักทีโดนไม่ได้สนใจคนที่กำลังปลดเปลื้องเสื้อนอนของตัวเองจนเหลือแต่ท่อนล่างแล้วค่อย ๆ ใช้นิ้วเกี่ยวขอบยางยืดและถอดกางเกงนอนของคนที่นอนหันหน้าหนีบนเตียงออก ก่อนจะจัดท่าให้เข่าทั้งสองข้างของอีกฝ่ายตั้งชัน ใบหน้าหล่อเหลาของอดีตหนุ่มฮอตเคลื่อนต่ำลงไป อยู่ระนาบเดียวกับช่องทางสีชมพูอ่อนปิดสนิทของคนน้อง
“อะ อ้า พะ...พี่จักร อึกก อย่า อื้อออ”คุณชายเล็กร้องเสียงหลง พยายามชันตัวลุกขึ้นเพื่อดันคนพี่ออกแต่ทำก็ทำไม่ได้ เพราะติดท้องนูนของเจ้าเม็ดมะม่วง และเรี่ยวแรงที่เคยมีนั้นเหือดหาย
ลิ้นร้อนและสากของจักรินทร์ไล้เลี่ยช่องทางสีชมพู ก่อนจะห่อเรียวลิ้นค่อย ๆ ชำแรกเข้าไปในนั้นช้า ๆ ความชื้นแฉะและอุ่นของลิ้นนั้นผสมกับความสากสร้างความรู้สึกแปลกใหม่ให้กับอีกฝ่าย
จักรินทร์ดุนดันลิ้นเข้าไปอย่างใจเย็นใจ ช่องทางสีอ่อนและความอ่อนนุ่มภายในปรับเปลี่ยนเป็นตอบรับคล้ายเชื้อเชิญให้เขาเข้าไปหา
ความรู้สึกของทั้งสองต่างเพิ่มสูงขึ้นเมื่อปลายลิ้นดันเข้าไปถึงจุด ๆ หนึ่งที่ทำให้คุณชายเล็กเสียวซ่านจนช่องทางหวานตอดรัดรับลิ้นของเขาถี่ขึ้น
เสียงครางที่เผลอปล่อยออกมาอย่างสุขสมทำเอาจักรินทร์หัวเราะเบา ๆ พร้อมกับฮึมฮัมในลำคอเพราะเขาก็รู้สึกใกล้เคียงกับคนน้อง นิ้วเล็กขยุ้มผ้าปูที่นอนเพื่อต้องการระบายความรู้สึกที่ได้รับ จักรินทร์อ้าขาขาวแดงให้กว้างมากขึ้นเพื่อกดใบหน้าของตัวเองให้ลิ้นร้อนชอนไชให้ลึกขึ้น
“ฮึก อื้อออ”หยาดน้ำขาวขุ่นรวมถึงสารคัดหลั่งไหลออกมาเมื่อคนที่นอนราบอยู่บนเตียงถึงจุดหมายปลายทาง อกบางกระเพื่อมหอบหายใจถี่เพื่อต้องการอากาศเข้าไปหล่อเลี้ยงเลือดที่สูดฉีด
“เป็นอย่างไรบ้างคนดี”ร่างหนาปาดเหงื่อที่ผุดขึ้นตามขมับไร้ผมของน้องอย่างแผ่วเบาชั่งต่างกับการกระทำที่ดุดันก่อนหน้านี้ คุณชายเล็กไม่ได้เอ่ยตอบแต่ยกหัวขึ้นมาหอมแก้มสากแทนคำตอบ
ดวงตาเรียวเลื่อนมองอะไรบางอย่างที่แข็งและกำลังดุนดันอยู่ข้างต้นขา “ให้เล็กช่วยนะครับ” ถึงแม้จะยังอายอยู่ อายมากจริง ๆ ทั้งเสียงร้องที่ไม่ได้กลั้นไว้ของตัวเอง ทั้งคำพูดทีเพิ่งเอ่ย หรือแม้แต่มือบางที่เคลื่อนลงไปลูบไล้กับแก่นกายของคนพี่
“ฮึมม” เสียงครางในลำคอข้างหูยิ่งทำให้เด็กหัวกะทิมั่นใจและใจกล้ามากขึ้น ฝ่ามือบางสั่นสอดเข้าไปในกางเกงผ้าลูบ ๆ คล่ำ ๆ ก่อนตัดสินใจเอ่ยประโยคที่ทำให้ใจผู้ฟังกระตุก
“เล็กช่วย...เล็กจะใช้ปาก” เขาเลือกจะใช้ปากแทนมือเพราะไม่นึกรังเกียจและเมื่อครู่คนพี่ก็ช่วยเขาด้วยปากเช่นกัน แม้คราแรกจักรินทร์จะเอ่ยขัดแต่เมื่อสบสายตาที่แน่วแน่และตั้งใจราวกับคาดหวังว่าจะได้คะแนนเต็มของวิชานี้รวมถึงภายในใจลึก ๆ ก็ต้องการจึงไม่ได้ขัดอะไร
ร่างหนาลูกขึ้นมายืนข้างเตียงและให้นักเรียนดีเด่นนั่งบนเตียงจัดการกับร่างกายของเขาได้ตามอำเภอใจ มือบางถอดกางเกงอีกฝ่ายลง ลูบไล้ส่วนแข็งขืนตั้งชันตั้งแต่ต้นจึงถึงส่วนปลายกลืนน้ำลายหนึ่งอึกก่อนจะค่อย ๆ โน้มใบหน้าเข้าหา ริมฝีปากอิ่มอ้าออกเพื่อครอบครองและค่อย ๆ กลืนกินมัน ออกจะดูเงอะงะแต่กลับสร้างความพึงพอใจให้กับเจ้าของแก่นกายเป็นอย่างมาก
“อืมมมม เก่งมากครับคนดี”มือหนาลูบเส้นผมนุ่มเป็นการชมเชย โพลงปากเล็กขยับเข้าออกและพยายามใช้เรียวลิ้นไล้เลียตามความยาวพร้อมขบเม้นที่ส่วนปลาย เพียงไม่นานคนที่รู้สึกว่าตัวเองใกล้ถึงฝั่งฝันก็ดันตัวน้องออกและประคองให้คนตัวเล็กนอนเอียงข้างหันหลังให้ตัวเอง
“พี่จะไม่สอดใส่เพราะไม่อยากให้เราเจ็บ แต่จะขอเพียงซอกขาของน้องได้หรือไม่”คนตัวเล็กพยักหน้าพลางตื่นเต้นกับสิ่งที่จะเกิดเพราะหันหลังจึงไม่เห็นว่าจะถูกกระทำอย่างไร
จักรินทร์ซ้อนหลังบางโอบกอดกดจูบท้ายทอย “ช่วยหนีบขาทั้งสองข้างเข้าหากันนะครับ”พลางกอบกุมส่วนกลางลำตัวสอดเข้าไประหว่างขาขาว ถูไถตัวตนกับซอกขาเนิบนาบและค่อย ๆ ระรัวเร็ว คนตัวเล็กนั้นให้ความร่วมมืออย่างดีบีบขาของตัวเองแน่น ความร้อนและในบางคราที่ความแข็งขืนนั้นถูไถขึ้นมาจนใกล้กับล่องของช่องทางสีหวานทำให้คุณชายเล็กเกิดความรู้สึกมวนท้องจึงส่งมือชักรูดส่วนกลางลำตัวขนาดเล็กของตัวเอง
จักรินทร์เห็นดังนั้นจึงรู้ว่าคนที่นอนหันหลังให้เกิดอารมณ์ขึ้นใหม่เลยใช้มือของตัวเองชักรูดส่วนน่ารักของคนน้องแทน เพียงไม่นานทั้งสองต่างถึงฝั่งฝัน น้ำสีขาวขุ่นของจักรินทร์ไหลอาบซอกขาขาว ส่วนของคุณชายเล็กนั้นเลอะเต็มเตียง
คนตัวใหญ่อุ้มน้องที่ไร้เรี่ยวแรงและตัวเองไปอาบน้ำใหม่ ชำระล้างคราบต่าง ๆ เปลี่ยนผ้าปูที่นอนและพาคุณชายเล็กขึ้นนอนโอบกอดและหลับตาลงเข้าสู่ห้วงนินทาพร้อมกัน
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น